مورتون نروما یا نورومای مورتون (Morton’s Neuroma) یکی از شایعترین علل درد در قسمت جلویی کف پا است. این بیماری بهدلیل تحریک یا فشردگی مزمن یکی از اعصاب بینانگشتی بهوجود میآید؛ اعصابی که بین استخوانهای کف پا (متاتارسها) قرار دارند.
در اثر فشار مکرر یا استفاده از کفشهای نامناسب، عصب دچار التهاب و ضخیمشدن میشود و بیمار احساس درد، سوزش، یا بیحسی در بین انگشتان پا دارد.
اغلب بیماران این حس را بهصورت احساس وجود سنگریزه یا جسم خارجی در کف پا توصیف میکنند.
با اینکه مورتون نروما یک بیماری خوشخیم است، در صورت عدم تشخیص بهموقع میتواند باعث درد مزمن و اختلال در راه رفتن شود.
در ادامه، با ماهیت این بیماری و تفاوت آن با سایر دردهای کف پا بیشتر آشنا میشویم.
نورومای مورتون چیست و چگونه ایجاد میشود؟
نورومای مورتون زمانی اتفاق میافتد که یکی از اعصاب کف پا — معمولاً بین انگشت سوم و چهارم — در اثر فشار یا اصطکاک مکرر، متورم و ضخیم میشود.
این تحریک عصبی باعث ایجاد درد و احساس سوزش در ناحیهی جلوی کف پا میشود که با پوشیدن کفش تنگ یا پاشنهبلند تشدید میگردد.
در حقیقت، مورتون نروما واکنش بدن به فشار مکانیکی مداوم بر عصب است.
وقتی پا در وضعیت فشرده قرار گیرد (مثل استفاده از کفشهای نوکباریک)، عصب بین استخوانهای متاتارسال تحت فشار قرار گرفته و در نتیجه دیوارهی آن ضخیمتر میشود.
این ضخیمشدن باعث التهاب، درد و در نهایت اختلال در عملکرد عصب میشود.
برخلاف برخی بیماریهای عضلانی، در مورتون نروما هیچ تودهای قابلمشاهده در پا وجود ندارد، اما بیمار ممکن است هنگام ایستادن یا راه رفتن حس کند چیزی در کف پا گیر کرده است.
تفاوت نورومای مورتون با سایر دردهای کف پا
درد کف پا میتواند دلایل گوناگونی داشته باشد، از جمله فاسییت کف پا، خار پاشنه یا التهاب تاندونها.
اما مورتون نروما ویژگیهای خاصی دارد که آن را از سایر مشکلات کف پا متمایز میکند:
| ویژگی | نورومای مورتون | فاسییت کف پا |
| محل درد | جلوی کف پا (بین انگشتان سوم و چهارم) | پاشنه و قوس کف پا |
| نوع درد | سوزشی، تیرکشنده یا همراه با گزگز | درد تیرکشنده هنگام برداشتن اولین قدم صبحگاهی |
| احساس همراه | احساس وجود سنگریزه یا جسم خارجی زیر پا | احساس کشیدگی در کف پا |
| عامل تشدیدکننده | کفش پاشنهبلند یا تنگ، ایستادن طولانی | راه رفتن طولانی یا دویدن |
| عامل تسکیندهنده | درآوردن کفش و ماساژ ملایم پا | استراحت و حرکات کششی پاشنه |
این تفاوتها کمک میکند که پزشک با معاینه دقیق و طرح علائم بیمار، نوع درد را تشخیص دهد.
آیا نورومای مورتون نوعی تومور است؟
برخلاف نام نروما که ممکن است بهاشتباه بهعنوان تومور یا رشد سرطانی در نظر گرفته شود، مورتون نروما تومور نیست. در واقع، نروما در این بیماری به معنای ضخیمشدن غیربدخیم بافت عصبی است که در اثر تحریک مزمن ایجاد میشود.
این ضخیمشدن شباهتی به رشد غیرطبیعی سلولهای سرطانی ندارد و خطر گسترش به سایر نقاط بدن وجود ندارد. به بیان ساده، مورتون نروما نوعی آسیب التهابی و فشاری به عصب کف پا است که بهصورت موضعی بروز میکند.
پزشکان از عبارت «نوروم واکنشی (Reactive Neuroma)» برای توصیف این حالت استفاده میکنند، چون این تغییر در پاسخ به فشار مداوم روی عصب اتفاق میافتد، نه بهدلیل رشد بدخیم سلولی.
به گفتهی Mayo Clinic، در ۹۰٪ موارد بیماران مبتلا به مورتون نروما نیازی به نگرانی دربارهی تومور یا سرطان ندارند، اما تشخیص زودهنگام برای جلوگیری از پیشرفت درد بسیار مهم است.
علائم نورومای مورتون
علائم نورومای مورتون معمولاً بهصورت تدریجی ظاهر میشوند و در ابتدا ممکن است بیمار تنها احساس ناراحتی خفیفی در قسمت جلویی کف پا داشته باشد.
با پیشرفت بیماری، التهاب عصب شدت میگیرد و درد هنگام راه رفتن یا پوشیدن کفشهای تنگ افزایش مییابد.
از آنجاییکه مورتون نروما مربوط به فشردگی و تحریک یکی از اعصاب بینانگشتی است، نشانههای آن معمولاً در قسمت میانی یا جلویی کف پا بروز میکند و با فعالیت تشدید میشود.
درد و سوزش در کف پا و بین انگشتان
اصلیترین علامت مورتون نروما، احساس درد تیز یا سوزشی در قسمت جلویی کف پا است.
این درد معمولاً در ناحیه بین انگشت سوم و چهارم بروز میکند، اما در برخی افراد ممکن است به انگشت دوم یا حتی پاشنه نیز گسترش یابد.
بیماران اغلب درد را بهصورت سوزش، تیر کشیدن یا احساس فشار از داخل توصیف میکنند.
درد معمولاً هنگام ایستادن طولانیمدت یا راه رفتن با کفش نامناسب تشدید میشود و در زمان استراحت یا درآوردن کفش کاهش مییابد.
طبق گزارش Cleveland Clinic، حدود ۸۰٪ از بیماران مبتلا به مورتون نروما از درد سوزشی در کف پا بهعنوان اصلیترین علامت شکایت دارند.
احساس وجود سنگریزه یا جسم خارجی در کف پا
یکی از نشانههای کلاسیک نورومای مورتون، احساس وجود سنگریزه یا تودهای زیر پا هنگام راه رفتن است.
اگرچه از بیرون هیچ برجستگی یا پینهای دیده نمیشود، اما فرد حس میکند که جسمی کوچک بین انگشتانش قرار دارد و باعث درد یا فشار میشود.
این حس معمولاً در زمان راه رفتن روی سطوح سخت یا پوشیدن کفشهای باریک بیشتر میشود.
علت این احساس، ضخیم شدن بافت عصب بینانگشتی است که هنگام تماس با زمین تحریک میشود.
بسیاری از بیماران در مراجعه به پزشک اظهار میکنند:
احساس میکنم چیزی زیر پا گیر کرده، اما هرچه نگاه میکنم چیزی نمیبینم!
این جمله یکی از توصیفات رایج در بیماران مبتلا به مورتون نروماست و میتواند در تشخیص اولیه به پزشک کمک کند.
بیحسی یا گزگز انگشتان پا
در اثر التهاب و فشردگی عصب، انتقال پیامهای عصبی به انگشتان مختل میشود.
در نتیجه، فرد ممکن است دچار بیحسی، گزگز یا مورمور شدن انگشتان پا شود.
این علامت معمولاً در انگشتان سوم و چهارم شدیدتر است و در مراحل پیشرفتهتر ممکن است دائمی شود.
بر اساس دادههای WebMD، بیحسی مداوم یا احساس برقگرفتگی خفیف در انگشتان یکی از نشانههای هشداردهنده مورتون نروما است و نیاز به بررسی فوری دارد.
تشدید درد با کفش تنگ یا پاشنهبلند
پوشیدن کفشهای تنگ، نوکباریک یا پاشنهبلند، از عوامل اصلی تشدید علائم مورتون نروما است.
این نوع کفشها فضای بین انگشتان را کاهش داده و فشار مستقیمی به عصب بینانگشتی وارد میکنند.
زنان بهدلیل استفاده مکرر از کفش پاشنهبلند، بیش از مردان در معرض این بیماری هستند.
بههمین دلیل، بسیاری از بیماران گزارش میدهند که با درآوردن کفش یا راه رفتن با پای برهنه، درد و سوزش بهطور موقت کاهش پیدا میکند.
به گفتهی Mayo Clinic، یکی از روشهای ساده برای ارزیابی احتمال نورومای مورتون، پرسیدن این سؤال از بیمار است:
آیا درد پا پس از درآوردن کفش تسکین پیدا میکند؟
اگر پاسخ مثبت باشد، احتمال وجود مورتون نروما بسیار بالاست.
علل بروز نورومای مورتون
مورتون نروما معمولاً نتیجهی فشار یا تحریک مکرر روی عصبهای بین انگشتان پا است.
این وضعیت بیشتر در افرادی دیده میشود که سبک زندگی یا شغلشان باعث وارد شدن فشار زیاد به کف پا میشود — مانند ورزشکاران، فروشندگان، یا افرادی که زمان زیادی سرپا هستند.
فشار مزمن بر اعصاب کف پا
اصلیترین علت بروز نورومای مورتون، فشار مداوم و تکراری بر اعصاب کف پا است.
این فشار معمولاً بین استخوانهای کف پا (متاتارسها) بهوجود میآید، جایی که عصب از میان آنها عبور میکند.
وقتی پا برای مدت طولانی در وضعیت فشرده قرار گیرد — مثلاً هنگام پوشیدن کفش تنگ یا ایستادن طولانی — عصب تحریک شده و به مرور زمان متورم میشود.
در این حالت، بافت اطراف عصب ضخیم میشود و این ضخامت باعث فشردگی بیشتر عصب میگردد، که چرخهای از درد و التهاب را ایجاد میکند.
بر اساس تحقیقات Mayo Clinic، فشار مداوم بر کف پا مهمترین عامل خطر برای ابتلا به مورتون نروما محسوب میشود.
استفاده از کفش نامناسب
پوشیدن کفشهایی با پاشنهبلند، نوکباریک یا بدون پشتیبانی مناسب، از دلایل اصلی تحریک عصب بینانگشتی است.
این نوع کفشها فضای بین انگشتان را کاهش داده و باعث میشوند استخوانها بهطور مکرر به عصب فشار وارد کنند.
در زنان، احتمال بروز مورتون نروما تقریباً چهار برابر بیشتر از مردان است، که بخش زیادی از آن به دلیل استفاده از کفشهای پاشنهبلند و تنگ است.
به گفتهی Cleveland Clinic، تغییر به کفشهای پهنتر با پشتیبانی مناسب از قوس پا، میتواند تا ۵۰٪ از علائم اولیه نورومای مورتون را کاهش دهد.
تغییرات ساختاری پا (صافی کف پا یا قوس زیاد)
برخی ویژگیهای ساختاری پا میتوانند زمینهساز ایجاد نورومای مورتون باشند.
بهعنوان مثال:
- صافی کف پا (Flat Feet): باعث میشود فشار وزن بدن بهطور ناهماهنگ روی اعصاب توزیع شود.
- قوس زیاد پا (High Arch): نیز سبب میشود هنگام راه رفتن، نیروی بیشتری روی قسمت جلویی پا متمرکز شود.
هر دو حالت باعث افزایش اصطکاک میان استخوانهای متاتارسال و تحریک مستقیم عصب بینانگشتی میشوند.
پزشکان توصیه میکنند افرادی که دارای این ناهنجاریها هستند از کفیهای طبی استاندارد استفاده کنند تا فشار روی عصب کاهش یابد.
حرکات جهشی و فعالیتهای ورزشی سنگین
ورزشهایی مانند دویدن، تنیس، بسکتبال و رقصهای پرتحرک که شامل حرکات جهشی یا فشارهای تکراری روی پنجه پا هستند، خطر ابتلا به مورتون نروما را افزایش میدهند.
این حرکات باعث تحریک مداوم عصب بین انگشتان میشوند و در طول زمان التهاب آن را تشدید میکنند.
طبق گزارش WebMD، ورزشکارانی که از کفشهای مخصوص با جذب ضربه پایین استفاده میکنند، بیش از سایرین در معرض این آسیب عصبی قرار دارند.
تشخیص نورومای مورتون
تشخیص دقیق مورتون نروما نیاز به بررسی ترکیبی از علائم، معاینه فیزیکی و تصویربرداری دارد.
بسیاری از بیماران در ابتدا تصور میکنند که دردشان ناشی از پینه یا التهاب عضلانی است، در حالی که منشأ اصلی آن فشردگی عصب است.
پزشک متخصص ارتوپدی با بررسی تاریخچه علائم، نوع کفش، و نحوهی راه رفتن میتواند احتمال وجود مورتون نروما را ارزیابی کند.
بررسی شرح حال و علائم بیمار
در گام اول، پزشک با طرح پرسشهایی دربارهی محل درد، شدت آن، نوع کفش مورد استفاده و فعالیتهای روزانه بیمار، اطلاعات اولیه را جمعآوری میکند.
اغلب بیماران اظهار میکنند که درد با پوشیدن کفشهای پاشنهبلند یا تنگ بیشتر میشود و در زمان درآوردن کفش تسکین مییابد.
این توصیف کلاسیک یکی از نشانههای کلیدی نورومای مورتون است.
معاینه فیزیکی و تست فشار بینانگشتی
در این مرحله، پزشک با لمس نقاط مختلف کف پا و فشردن آرام بین انگشتان، وجود درد یا احساس “کلیک” را بررسی میکند.
این تست که به آن Mulder’s Sign نیز گفته میشود، در صورت وجود مورتون نروما، درد تیرکشندهای بین انگشتان ایجاد میکند.
پزشک همچنین دامنهی حرکتی انگشتان و کف پا را بررسی میکند تا سایر علل درد (مانند فاسییت کف پا یا خار پاشنه) رد شوند.
سونوگرافی و تصویربرداری MRI
برای تأیید تشخیص، از سونوگرافی یا MRI استفاده میشود.
- سونوگرافی میتواند ضخیمشدن عصب و التهاب اطراف آن را نشان دهد.
- MRI دقت بالاتری دارد و در مواردی که تشخیص قطعی نیست، بهترین روش تصویربرداری محسوب میشود.
مطالعهای در مجله Radiology نشان داده است که MRI قادر است حتی ضایعات عصبی کوچکتر از ۵ میلیمتر را در بیماران مبتلا به مورتون نروما شناسایی کند.
تست دامنه حرکتی برای ارزیابی عملکرد عصب
پزشک ممکن است از بیمار بخواهد حرکات خاصی مانند خم کردن یا کشیدن انگشتان را انجام دهد تا نحوه عملکرد عصب و میزان درد ارزیابی شود.
در بیماران مبتلا به مورتون نروما، معمولاً دامنه حرکتی طبیعی است ولی همراه با درد و سوزش میباشد، که نشانهی آسیب عصبی موضعی است.
پیشگیری از نورومای مورتون
پیشگیری از نورومای مورتون نقش کلیدی در حفظ سلامت کف پا دارد. از آنجا که این بیماری معمولاً بهدلیل فشار و تحریک مداوم عصبهای بینانگشتی بهوجود میآید، با اصلاح سبک زندگی و رعایت چند نکتهی ساده میتوان احتمال بروز آن را به حداقل رساند.
انتخاب کفش طبی و استاندارد
مهمترین اصل در پیشگیری از نورومای مورتون، انتخاب کفش مناسب است.
کفشهای تنگ، پاشنهبلند یا نوکباریک فضای بین انگشتان را محدود کرده و باعث فشار مستقیم بر اعصاب کف پا میشوند.
برای محافظت از پا، توصیه میشود کفشهایی انتخاب کنید که دارای ویژگیهای زیر باشند:
- جلو پهن (Toe Box Wide): برای جلوگیری از فشردگی انگشتان
- پاشنه کوتاه (حداکثر ۳ سانتیمتر): برای کاهش فشار بر جلوی پا
- کفی نرم و ضربهگیر: جهت کاهش فشار روی عصبهای بینانگشتی
- حمایت از قوس کف پا: برای توزیع متعادل وزن بدن
پوشیدن کفشهای راحت با فضای کافی در قسمت جلویی پا، یکی از مؤثرترین روشها برای جلوگیری از بروز مورتون نروما به شمار میرود.
به گفتهی Cleveland Clinic، تغییر نوع کفش به مدل طبی و پهن میتواند در بیش از نیمی از موارد، علائم اولیه مورتون نروما را متوقف کند.
کاهش فشار مداوم روی کف پا
از ایستادن یا راه رفتن طولانیمدت روی سطوح سخت باید پرهیز شود، زیرا فشار مداوم به کف پا از مهمترین عوامل ایجاد نورومای مورتون است.
در محیطهای کاری که نیاز به ایستادن طولانی وجود دارد، استفاده از کفیهای نرم سیلیکونی یا فومهای ضد فشار میتواند به توزیع نیرو در کف پا کمک کند.
همچنین انجام حرکات کششی سبک در حین استراحت (مثل چرخاندن مچ پا یا بالا آوردن انگشتان) باعث افزایش گردش خون و کاهش تنش در عصبها میشود.
بر اساس مقالهای در Journal of Foot & Ankle Research، استفاده از زیرپاییهای نرم و کفشهای دارای پد جذب ضربه میتواند تا ۴۰٪ فشار وارده بر عصبهای کف پا را کاهش دهد.
حفظ وزن مناسب و انجام حرکات کششی
اضافه وزن یکی از عوامل مهم در افزایش فشار بر عصبهای کف پاست.
حفظ وزن ایدهآل، علاوه بر کاهش احتمال ابتلا به مورتون نروما، به سلامت مفاصل زانو، ران و ستون فقرات نیز کمک میکند.
انجام تمرینات سادهی کششی میتواند از سفت شدن بافتهای کف پا و التهاب عصب جلوگیری کند، از جمله:
- چرخاندن مچ پا در جهتهای مختلف برای افزایش انعطافپذیری
- حرکات کشش انگشتان پا با استفاده از حوله یا نوار کشی
- غلتاندن توپ تنیس زیر پا برای ماساژ عضلات و کاهش تنش عصبی
پزشکان توصیه میکنند این تمرینات روزانه و بهمدت چند دقیقه انجام شوند، بهخصوص در افرادی که مدت زیادی ایستاده یا پیادهروی میکنند.
اجتناب از راه رفتن طولانی با کفش پاشنهبلند
پوشیدن کفشهای پاشنهبلند برای مدت طولانی یکی از شایعترین عوامل بروز مورتون نروما در زنان است.
این کفشها باعث انتقال وزن بدن به قسمت جلویی پا و فشردگی عصب بینانگشتی میشوند.
اگر استفاده از پاشنهبلند ضروری است، توصیه میشود:
- ارتفاع پاشنه بیش از ۳–۴ سانتیمتر نباشد.
- بین ساعات استفاده، پاها استراحت داده شوند.
- از کفیهای سیلیکونی یا ژلی برای کاهش فشار استفاده شود.
تحقیقات Mayo Clinic نشان داده که استفادهی روزانه از کفشهای پاشنهبلند بیش از ۵ ساعت، خطر ابتلا به نورومای مورتون را تا ۷ برابر افزایش میدهد.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
مورتون نروما معمولاً در مراحل اولیه با تغییر سبک زندگی یا کاهش فشار روی کف پا قابل کنترل است، اما در برخی موارد، علائم بیماری بهتدریج شدت میگیرند و بدون درمان حرفهای از بین نمیروند.
در چنین شرایطی، مراجعه به پزشک متخصص ارتوپدی یا فیزیوتراپیست ضروری است تا از پیشرفت التهاب و آسیب دائمی به عصب جلوگیری شود.
در چنین شرایطی، روشهای درمان غیرجراحی مانند درمان با لیزر پرتوان یا اوزونتراپی میتوانند به کاهش التهاب و تسکین درد کمک کنند، بدون آنکه نیازی به جراحی باز باشد.
درد مداوم در کف پا علیرغم استراحت
اگر با وجود استراحت، تغییر کفش یا استفاده از کفیهای نرم، همچنان درد کف پا ادامه دارد یا تشدید میشود، احتمال پیشرفت مورتون نروما وجود دارد.
در مراحل پیشرفته، عصب بین انگشتان بهقدری ملتهب میشود که حتی در حالت نشسته یا استراحت نیز درد احساس میگردد.
این نوع درد اغلب بهصورت سوزش، تیر کشیدن یا فشار داخلی توصیف میشود و ممکن است به قسمت بالاتر پا نیز گسترش یابد.
پزشک در این مرحله با بررسی دقیق ساختار پا و انجام تستهای فیزیکی، میتواند محل دقیق التهاب عصب را شناسایی کرده و از آسیب بیشتر جلوگیری کند.
بر اساس دادههای Cleveland Clinic، مداخلهی زودهنگام پزشکی میتواند احتمال نیاز به درمانهای تهاجمیتر را تا ۷۰٪ کاهش دهد.
بیحسی یا سوزش پیشرونده در انگشتان
احساس بیحسی، گزگز یا سوزش در انگشتان پا یکی از نشانههای مهم درگیر شدن عصب بینانگشتی است.
اگر این احساس در طول زمان تشدید شود یا دائمی شود، نشاندهندهی فشردگی شدید عصب است و نیاز به ارزیابی فوری دارد.
در این حالت، جریان پیامهای عصبی از مغز به انگشتان مختل میشود، که در صورت بیتوجهی میتواند منجر به کاهش حس یا حتی ضعف حرکتی در انگشتان گردد.
به گفتهی Mayo Clinic، مورتون نروما در صورت پیشرفت میتواند باعث تغییر در نحوهی راه رفتن و ایجاد دردهای ثانویه در زانو یا کمر شود.
بنابراین، مشاهدهی هرگونه بیحسی یا گزگز مداوم باید جدی گرفته شود.
ناتوانی در انجام فعالیتهای روزمره بهدلیل درد کف پا
وقتی درد کف پا مانع انجام فعالیتهای روزمره مانند راه رفتن، ورزش یا حتی ایستادن کوتاهمدت شود، مراجعه به پزشک الزامی است.
در این مرحله، التهاب عصب ممکن است به حدی باشد که فرد نتواند وزن بدن را بهراحتی تحمل کند.
بسیاری از بیماران در این شرایط برای اجتناب از درد، الگوی راه رفتن خود را تغییر میدهند، که این موضوع میتواند باعث فشار مضاعف بر سایر مفاصل مانند زانو و لگن شود.
پزشک متخصص طب فیزیکی ظبا انجام معاینه فیزیکی و تصویربرداری، شدت آسیب را مشخص کرده و بهترین برنامهی درمانی را ارائه میدهد.
در کلینیکهایی مانند کلینیک دکتر آرش مجدزاده، این بررسیها بهصورت دقیق و با ارزیابی ساختار بیومکانیکی پا انجام میشود تا علت اصلی درد شناسایی و کنترل شود.
نتیجهگیری
مورتون نروما از شایعترین علل درد در جلوی کف پاست و در بیشتر موارد، بهدلیل فشار یا تحریک مداوم عصبهای بینانگشتی ایجاد میشود.
این بیماری در صورت تشخیص زودهنگام، بهراحتی قابل کنترل است؛ اما اگر نادیده گرفته شود، میتواند منجر به درد مزمن، التهاب مداوم و حتی تغییر در الگوی راه رفتن شود.
اهمیت تشخیص زودهنگام نورومای مورتون
- تشخیص زودهنگام نقش کلیدی در جلوگیری از پیشرفت مورتون نروما دارد.
- در مراحل اولیه، علائم معمولاً شامل درد خفیف یا احساس وجود سنگریزه در کف پا است.
- در این مرحله، تنها با تغییر کفش، کاهش فشار و رعایت توصیههای حرکتی میتوان از پیشرفت بیماری جلوگیری کرد.
- اما در صورت بیتوجهی، ضخیمشدن عصب بیشتر شده و درمان سختتر خواهد بود.
- مراجعه به متخصص ارتوپدی یا فیزیوتراپیست برای ارزیابی دقیق
- در صورتی که درد کف پا بیش از چند هفته ادامه یابد، باید به پزشک متخصص ارتوپدی یا فیزیوتراپیست مراجعه کرد.
- پزشک با انجام معاینه فیزیکی، تصویربرداری MRI یا سونوگرافی، وضعیت عصب را ارزیابی کرده و علت دقیق درد را مشخص میکند.
کلینیکهای تخصصی مانند کلینیک دکتر آرش مجدزاده، با استفاده از تجهیزات ارزیابی بیومکانیک پا و برنامههای اصلاحی اختصاصی، به بیماران کمک میکنند تا بدون جراحی، درد و التهاب را کاهش دهند. در مراحل متوسط بیماری، استفاده از روشهای غیرتهاجمی مانند لیزر پرتوان یا طب سوزنی میتواند التهاب عصبی را کاهش داده و مانع پیشرفت آسیب شود.
نقش بررسیهای دورهای در حفظ سلامت کف پا
حتی پس از درمان، انجام بررسیهای دورهای و رعایت اصول مراقبتی اهمیت زیادی دارد.
پوشیدن کفش مناسب، انجام حرکات کششی، و بررسی وضعیت پا در فواصل منظم، از بازگشت مجدد مورتون نروما جلوگیری میکند.
پزشکان توصیه میکنند افرادی که سابقه درد در جلوی پا دارند، هر ۶ تا ۱۲ ماه یکبار برای ارزیابی سلامت عصبها و قوس کف پا به متخصص مراجعه کنند.
تفاوت نورومای مورتون با سایر دردهای کف پا
| ویژگی | نورومای مورتون | فاسییت کف پا | خار پاشنه |
| محل درد | جلوی کف پا (بین انگشتان) | پاشنه و قوس کف پا | زیر پاشنه پا |
| نوع درد | سوزشی یا تیرکشنده | تیرکشنده صبحگاهی | درد متمرکز نقطهای |
| عامل تشدیدکننده | کفش تنگ یا پاشنهبلند | ایستادن طولانی | فشار مستقیم روی پاشنه |
| احساس همراه | وجود سنگریزه زیر پا | کشیدگی کف پا | درد فشاری در پاشنه |
| علت اصلی | التهاب عصب بینانگشتی | التهاب تاندون کف پا | زائده استخوانی در پاشنه |
سوالات متداول درباره مورتون نروما
- آیا مورتون نروما خطرناک است؟
خیر. مورتون نروما نوعی التهاب و ضخیمشدن خوشخیم عصب است، نه تومور یا سرطان. اما در صورت عدم درمان، میتواند باعث درد مزمن و محدودیت حرکتی شود. - آیا مورتون نروما خودبهخود خوب میشود؟
در مراحل اولیه، با تغییر نوع کفش و کاهش فشار ممکن است بهبود یابد، اما در موارد پیشرفته، نیاز به مداخله پزشکی دارد. - تفاوت مورتون نروما با درد پینه یا تاول چیست؟
در مورتون نروما توده یا زخم ظاهری وجود ندارد. درد از درون کف پا و ناشی از التهاب عصب است، نه آسیب پوستی. - آیا امکان بازگشت مورتون نروما پس از درمان وجود دارد؟
بله، اگر فشار و سبک زندگی اصلاح نشود، علائم ممکن است بازگردند. رعایت توصیههای پیشگیرانه و استفاده از کفش مناسب بسیار مهم است.
