سندرم دکرون یا همان تندینوویت دکرون یک بیماری التهابی دردناک در ناحیه مچ دست و شست است که بیشتر در افرادی دیده میشود که حرکات تکراری دست و شست انجام می‌دهند؛ مثل تایپ طولانی، کار با موبایل یا حتی مادرانی که نوزاد خود را زیاد بغل می‌کنند. در این بیماری، تاندون‌های مسئول حرکت شست دچار التهاب و ضخیم‌شدگی می‌شوند و همین موضوع باعث میشود که حرکت ساده شست، به‌ویژه هنگام گرفتن یا بلند کردن اجسام، با درد و ناراحتی همراه باشد.
این اختلال به ظاهر ساده، اگر به موقع درمان نشود، میتواند فعالیتهای روزمره فرد مثل نوشتن، آشپزی، کارهای خانه یا حتی نگه داشتن یک فنجان را هم با مشکل روبه‌رو کند. خوشبختانه، روش‌های درمانی متنوعی از استراحت و داروهای ضدالتهاب گرفته تا تزریق و حتی جراحی وجود دارد که بسته به شدت بیماری انتخاب می‌شوند.
اگر شما یا یکی از اطرافیانتان درد مچ دست و شست دارید که با گذر زمان بهتر نشده، احتمال ابتلا به سندرم دکرون وجود دارد. شناخت این بیماری و راه‌های درمان آن میتواند به شما کمک کند تا زودتر اقدام کرده و کیفیت زندگی خود را بازگردانید.
ما در کلینیک خدماتی از جمله تزریق سلول بنیادی هم داریم و در صورت نیاز میتوانید از این خدمات ما استفاده کنید.
سندرم دکرون چیست؟
سندرم دکرون (De Quervain’s syndrome) که در منابع علمی با عنوان تندینوویت دکرون (De Quervain’s tenosynovitis) شناخته میشود، یکی از شایع‌ترین اختلالات التهابی در ناحیه مچ دست است. این بیماری زمانی رخ می‌دهد که غلاف تاندون‌های شست (تاندون‌های Abductor Pollicis Longus و Extensor Pollicis Brevis) دچار التهاب و ضخیم‌شدگی شوند. در نتیجه، حرکت دادن شست همراه با درد، محدودیت و گاهی صدای کلیک یا گیر کردن میشود.
طبق گزارش Mayo Clinic، این سندرم بیشتر در زنانی که بین ۳۰ تا ۵۰ سال سن دارند دیده میشود و یکی از علل شایع درد در قسمت خارجی مچ است.
چرا به آن سندرم دکرون گفته میشود؟
این بیماری اولین بار در سال ۱۸۹۵ توسط جراح سوئیسی فریتز دکرون (Fritz de Quervain) توصیف شد. او متوجه شد که التهاب غلاف تاندونی در ناحیه شست، منجر به درد و اختلال حرکتی در بیماران میشود. از آن زمان، این اختلال به نام او ثبت شد.
مکانیزم ایجاد بیماری
برای درک بهتر سندرم دکرون باید بدانیم که تاندون‌ها مانند طناب‌هایی هستند که عضلات را به استخوان متصل می‌کنند. این تاندون‌ها در داخل غلافی حرکت می‌کنند که مانند یک تونل لغزنده عمل می‌کند. زمانی که غلاف متورم شود یا تاندون‌ها ضخیم شوند، حرکت روان تاندون مختل میشود و بیمار درد شدیدی هنگام حرکت شست احساس می‌کند.
به زبان ساده: سندرم دکرون یعنی تاندون‌های شست در تونل خود گیر می‌کنند و همین باعث درد و التهاب میشود.
چه کسانی بیشتر در معرض ابتلا به سندرم دکرون هستند؟
- افرادی که کارهای تکراری با دست انجام می‌دهند (مثل تایپ، کار با موبایل یا بلند کردن مداوم اجسام).
- مادران جوان که نوزاد خود را زیاد در آغوش می‌گیرند.
- افراد مبتلا به بیماری‌های التهابی مثل روماتیسم مفصلی.
طبق مطالعه‌ای در PubMed Central (2023)، شیوع این بیماری در زنان حدود ۶ تا ۱۰ برابر بیشتر از مردان است (PMC).
اهمیت مراجعه به پزشک متخصص
در مراحل اولیه، سندرم دکرون معمولاً با روش‌های ساده‌ای مثل استراحت، اسپلینت یا داروهای ضدالتهاب کنترل میشود. اما اگر درمان به موقع انجام نشود، التهاب مزمن شده و ممکن است حتی نیاز به جراحی پیدا کند.
در کلینیک تخصصی دکتر آرش مجدزاده، تشخیص دقیق و انتخاب بهترین روش درمان متناسب با شدت بیماری شما انجام میشود تا در کوتاه‌ترین زمان بهبود پیدا کنید.
روش‌های درمان سندرم دکرون
درمان سندرم دکرون بسته به شدت علائم میتواند از روش‌های ساده تا جراحی متفاوت باشد. هدف اصلی درمان، کاهش التهاب، برطرف کردن درد و بازگرداندن عملکرد طبیعی مچ و شست است.
درمان‌های غیرجراحی
- استراحت و پرهیز از حرکات تکراری: اولین قدم، کاهش فعالیت‌هایی است که فشار زیادی به تاندون‌های شست وارد می‌کنند.
- اسپلینت یا آتل مخصوص: استفاده از آتل شست باعث میشود حرکت تاندون‌ها محدود شده و التهاب کاهش یابد.
- داروهای ضدالتهاب (NSAIDs): داروهایی مثل ایبوپروفن یا ناپروکسن می‌توانند درد و التهاب را کاهش دهند.
- فیزیوتراپی و تمرینات کششی: تمرین‌های تخصصی زیر نظر فیزیوتراپیست به بهبود حرکت و کاهش درد کمک می‌کند.
درمان‌های مداخله‌ای سندرم دکرون
اگر درمان‌های ساده کافی نباشند، پزشک ممکن است تزریق کورتی‌کواستروئید در غلاف تاندون را توصیه کند. طبق مطالعات، این تزریق در بیش از ۷۰٪ موارد منجر به بهبودی قابل‌توجه بیماران میشود.
درمان جراحی
در موارد مقاوم، جراحی ساده‌ای انجام میشود که طی آن غلاف تاندون باز شده و فضای بیشتری برای حرکت تاندون‌ها ایجاد میشود. این روش معمولاً با بی‌حسی موضعی انجام شده و نتایج آن بسیار موفقیت‌آمیز است.
در کلینیک دکتر آرش مجدزاده، انتخاب روش درمان بر اساس شدت بیماری و شرایط بیمار انجام میشود تا بهترین نتیجه در کوتاه‌ترین زمان حاصل شود.
چه عواملی باعث بروز بیماری دکرون میشود؟
سندرم دکرون معمولاً در اثر فشار مداوم و حرکات تکراری شست و مچ ایجاد میشود. عواملی که خطر ابتلا را افزایش می‌دهند عبارت‌اند از:
- فعالیتهای تکراری: استفاده بیش از حد از موبایل، تایپ طولانی، باغبانی یا مشاغلی که نیاز به حرکات مکرر مچ دارند.
- مراقبت از نوزاد: مادرانی که نوزاد خود را زیاد در آغوش می‌گیرند، به دلیل حرکات تکراری مچ، در معرض این بیماری هستند. به همین دلیل گاهی این بیماری به «مچ مادر» هم معروف است.
- جنسیت و سن: این بیماری در زنان بیشتر از مردان دیده میشود، به‌ویژه بین سنین ۳۰ تا ۵۰ سال.
- بیماری‌های التهابی: بیماری‌هایی مثل آرتریت روماتوئید یا سایر بیماری‌های بافت همبند می‌توانند زمینه‌ساز سندرم دکرون باشند.
- آسیب یا ضربه: هرگونه آسیب مستقیم به مچ میتواند باعث التهاب غلاف تاندون شود.
علائم سندرم دکرون چیست؟
علائم سندرم دکرون معمولاً به تدریج ظاهر می‌شوند، اما در برخی بیماران میتواند به‌طور ناگهانی هم آغاز شود. مهم‌ترین علائم عبارت‌اند از:
- درد در سمت خارجی مچ و شست: این درد هنگام گرفتن یا بلند کردن اجسام تشدید میشود.
- تورم در ناحیه مچ: در محل تاندون‌های شست، معمولاً تورم و حساسیت به لمس وجود دارد.
- احساس صدای کلیک یا گیر کردن شست: هنگام حرکت دادن شست ممکن است بیمار صدای تق‌تق یا گیر کردن حس کند.
- انتشار درد به ساعد: در برخی موارد درد از مچ به سمت ساعد هم کشیده میشود.
- ضعف در گرفتن اجسام: ادامه بیماری باعث میشود فرد در گرفتن یا نگه داشتن اشیاء ساده مثل لیوان یا خودکار مشکل پیدا کند.
توجه داشته باشید که علائم این بیماری ممکن است با سایر مشکلات مچ اشتباه گرفته شود. بنابراین، تشخیص دقیق توسط پزشک متخصص اهمیت زیادی دارد.
روش تشخیص دکرون چیست؟
تشخیص سندرم دکرون معمولاً با معاینه بالینی توسط پزشک انجام میشود و در اغلب موارد نیازی به تصویربرداری پیچیده نیست. مهم‌ترین روش‌های تشخیصی عبارت‌اند از:
- شرح حال و معاینه
پزشک ابتدا از بیمار درباره علائم، مدت زمان شروع درد و فعالیت‌هایی که درد را تشدید می‌کنند، سؤال می‌پرسد. سپس محل دقیق درد و وجود تورم در ناحیه مچ و شست بررسی میشود. - تست فینکلشتاین (Finkelstein Test)
این تست ساده و کاربردی، شایع‌ترین روش تشخیص سندرم دکرون است. در این آزمایش:
• بیمار شست خود را داخل مشت قرار می‌دهد.
• سپس مچ به سمت پایین (سمت انگشت کوچک) خم میشود.
• اگر در این حالت درد شدیدی در سمت خارجی مچ ایجاد شود، احتمال ابتلا به سندرم دکرون بسیار بالا است. - تصویربرداری (در موارد خاص)
در اغلب بیماران، تشخیص صرفاً با معاینه امکان‌پذیر است. با این حال، در مواردی که پزشک بخواهد سایر بیماری‌ها مثل شکستگی یا آرتریت را رد کند، ممکن است سونوگرافی یا MRI تجویز شود. این روش‌ها ضخیم‌شدگی غلاف تاندون و التهاب را به‌خوبی نشان می‌دهند.
نکته مهم این است که تشخیص زودهنگام میتواند از پیشرفت بیماری و نیاز به درمان‌های تهاجمی مثل جراحی جلوگیری کند. بنابراین، اگر دچار درد مداوم در ناحیه مچ و شست هستید، مراجعه به متخصص توصیه میشود.
عوامل پیشگیری از سندرم دکرون
هرچند نمی‌توان همیشه از ابتلا به سندرم دکرون جلوگیری کرد، اما رعایت برخی نکات ساده میتواند خطر بروز آن را به‌طور چشمگیری کاهش دهد:
- کاهش حرکات تکراری
سعی کنید از انجام حرکات مکرر با شست و مچ برای مدت طولانی پرهیز کنید. اگر شغل یا فعالیت شما نیازمند چنین حرکاتی است، بین کار استراحت‌های کوتاه داشته باشید. - اصلاح وضعیت دست
• هنگام تایپ، مچ باید در یک راستا و بدون خم شدن شدید قرار گیرد.
• در زمان استفاده از گوشی موبایل، به جای تایپ طولانی با شست، از صدا یا انگشت‌های دیگر استفاده کنید. - تمرینات کششی و تقویتی
انجام تمرینات کششی ساده برای مچ و شست، به تقویت تاندون‌ها و جلوگیری از التهاب کمک می‌کند. فیزیوتراپیست میتواند تمرینات مناسبی برای هر فرد تجویز کند. - استفاده از تجهیزات کمکی
در فعالیتهای سنگین یا بلند کردن اجسام، می‌توان از اسپلینت‌های محافظ یا تکنیک‌های صحیح جابه‌جایی استفاده کرد تا فشار مستقیم به تاندون‌های شست کاهش یابد. - توجه به علائم اولیه
اگر هنگام انجام کارهای روزانه، درد یا تورم خفیفی در ناحیه مچ احساس کردید، آن را نادیده نگیرید. استراحت کوتاه و مراجعه به پزشک میتواند از تبدیل مشکل خفیف به یک بیماری مزمن پیشگیری کند.
جدول خلاصه اطلاعات سندرم دکرون
| موضوع | توضیحات |
| نام بیماری | سندرم دکرون (De Quervain’s Tenosynovitis) |
| محل درگیری | تاندون‌های شست در ناحیه مچ دست |
| علائم اصلی | درد، تورم، کلیک یا گیر کردن شست، ضعف در گرفتن اجسام |
| علل شایع | حرکات تکراری مچ، بارداری و شیردهی، بیماری‌های التهابی، سن ۳۰ تا ۵۰ سال |
| روش‌های تشخیص | معاینه بالینی، تست فینکلشتاین، در موارد خاص سونوگرافی یا MRI |
| روش‌های درمان | استراحت، اسپلینت، داروهای ضدالتهاب، فیزیوتراپی، تزریق استروئید، جراحی در موارد شدید |
| پیشگیری | کاهش حرکات تکراری، اصلاح وضعیت دست، تمرینات کششی، توجه به علائم اولیه |
برای دریافت مشاوره اختصاصی با کلینیک دکتر مجدزاده در ارتباط باشید
جمع‌بندی
سندرم دکرون یک بیماری شایع و دردناک در ناحیه مچ و شست است که اگر به موقع درمان نشود، میتواند فعالیتهای ساده روزانه مثل نوشتن یا حتی گرفتن یک فنجان را دشوار کند. خوشبختانه، با تشخیص سریع و استفاده از روش‌های درمانی مناسب، از استراحت و فیزیوتراپی گرفته تا تزریق و جراحی، می‌توان این مشکل را به‌طور کامل برطرف کرد.
در کلینیک تخصصی دکتر آرش مجدزاده، با بهره‌گیری از دانش علمی و تجربه بالینی، بهترین راهکارها برای درمان سندرم دکرون ارائه میشود تا بیماران در کوتاه‌ترین زمان به زندگی عادی بازگردند. اگر شما هم علائم این بیماری را تجربه می‌کنید، تعلل نکنید و برای مشاوره و درمان به کلینیک مراجعه کنید.
سوالات متداول
- آیا سندرم دکرون خودبهخود خوب میشود؟
در موارد خفیف، استراحت و کاهش فعالیتهای تکراری ممکن است علائم را بهبود دهد، اما در بیشتر بیماران نیاز به درمان پزشکی وجود دارد. - بهترین درمان برای سندرم دکرون چیست؟
در مراحل اولیه، استفاده از اسپلینت و داروهای ضدالتهاب بسیار مؤثر است. در موارد شدیدتر، تزریق یا جراحی میتواند بهترین نتیجه را داشته باشد. - آیا سندرم دکرون خطرناک است؟
این بیماری تهدیدکننده حیات نیست، اما در صورت عدم درمان میتواند باعث درد مزمن و محدودیت دائمی حرکات مچ شود. - چه مدت طول میکشد تا سندرم دکرون درمان شود؟
مدت زمان درمان بسته به شدت بیماری متفاوت است. در موارد خفیف، بهبود در چند هفته حاصل میشود، اما در موارد مزمن ممکن است چند ماه طول بکشد.
